تقریبا از وقتی که محمودجان اومدن چیز خاصی ننوشتم

البته که واقعا اینقد مشغله زیاد بود که نشد و حتی یادم رفته بود

الان که نگا کردم پستای قبلیو دیدم چه حرفا رو با چه وضعیتا که ننوشتم

این روزا حسو حالم خیلی تغییر کرده حتی دغدغه هام

اصلا اصل ماجرا اینجوری شد که یه چن وقتیه هر کی به ما میرسه چس سایت داشتنو حتی بلاگ داشتنو میزاره

نمدونن که ما خودمون او موقع که اونا ارده بازی میکردن این کاره بودیم

این شد که خیلی اتفاقی گفتم بزا ی فشاری به حافظه بیارم ببینم چیزی از وبلام یادم مونده یا نه

که خدا رو شکر هنوزم بهم امیدی هست

وای اون موقع ها من وبلاگ بیشتر دوستامو کامل میخوندم و نظرم میدادم

الان به لطف اینستاگرام و تلگرام و.

کار و کاسبی وبلاگ حالت نوستالژیک گرفته